Adenine en guanine worden gevormd tijdens het purinemetabolisme. Het nucleotide inosine monofosfaat (IMP) is de bron van zowel adenine als guanine.
Het nucleotide dat inosinemonofosfaat wordt genoemd, is samengesteld uit atomen die zijn afgeleid van aminozuren, glutamine, asparaginezuur, co-enzym teteahydrofolaat en evenals glycine en is dus gemaakt van het reeds bestaande ribosefosfaat. H2O- en NH3-ijs wordt gemengd en zo wordt adenine gevormd.
Wanneer wordt adenine gevormd?
Adenine is net als een amineproduct dat wordt toegevoegd aan de purine na de toevoeging van de initiële aminogroep. Adenine wordt alleen gevormd als een mengsel van H2O-NH3 ijs is aanwezig.
In de structuur van DNA wordt adenine gecombineerd tot thymine met behulp van twee waterstofbruggen die de nucleïnezuurstructuren stabiel zullen maken. Terwijl in RNA adenine aan uracil kan binden. RNA helpt bij de synthese van eiwitten.
Adenine vormt een nucleoside adenosine genoemd wanneer het aan ribose wordt gehecht. Wanneer gehecht aan deoxyribose, vormt adenine deoxyadenosine. Adenine is verbonden met thymine in de structuur van DNA door twee waterstofbruggen, wat resulteert in een stabiele nucleïnezuurstructuur.
Adenine vormt een chemische binding met uracil bij RNA. Aminozuren zijn de bouwstenen van eiwitten. Aminozuren worden gesynthetiseerd door de vierletterige code. Deze vierletterige codes omvatten de twee purine- en twee pyrimidine-nucleobasen. Adenine (A) en thymine (T) met cytosine (C) en guanine (G) vormen samen de code die helpt bij de cellulaire synthese van aminozuren.
Het DNA en RNA in cellen bestaat uit vijf verschillende soorten nucleotiden. De purinederivaten van deze vijf basen zijn adenine (A) en guanine (G). De andere basen, zoals thymine (T), uracil (U) en cytosine (C), worden pyrimidinederivaten genoemd. Purines komen voor in dieren en planten en worden gebruikt om adenine te maken. Sommige organen en vissen bevatten eveneens veel purine. De pyrimidinen zijn een ander soort nucleotidegroep. Pyrimidinen zijn kleiner dan purines omdat ze maar één stikstofcirkel hebben.
Waar wordt adenine gevormd?
De stikstofbase adenine is aanwezig in DNA. Het is de nucleotidebouwsteen van DNA, bestaande uit twee verbonden ringen. Thymine gaat altijd gepaard met adenine.
Wanneer DNA wordt samengevoegd, wordt een covalente verbinding gevormd. De deoxyribosesuiker en stikstof vormen deze verbinding. Het waterstofatoom wordt dus verwijderd door de gecreëerde koppeling. De nieuw gevormde structuur staat bekend als adenineresidu, als een fragment van een groter molecuul.
Er zijn twee soorten purine-nucleobasen waaruit: adenine is nuttig voor de vorming van nucleotiden die aanwezig zijn in de nucleïnezuren van DNA en RNA. De stukjes RNA en DNA die nodig zijn voor het paren staan bekend als "nucleobasen.” Aan de andere kant, "nucleotiden” zijn de chemische verbindingen die bestaan uit een heretocyclische base, een enkele of meer dan één fosfaatgroep en een suiker.
DNA en RNA die in de cellen aanwezig zijn, omvatten vijf hoofdbasen. Van deze vijf basen staan adenine (A) en guanine (G) bekend als de purinederivaten, terwijl de andere basen, thymine (T), uracil (U) en cytosine (C), bekend staan als de pyrimidinederivaten.
Purines zijn over het algemeen aanwezig in dieren en planten, waar we adenine uit kunnen halen. Voedingsmiddelen die rijk zijn aan purines, omvatten enkele organen zoals nieren, lever en hersenen. Vis is ook een belangrijke bron van purine, bijvoorbeeld makreel, ansjovis en haring.
Structuur van adenine:
Adenine is een chemische verbinding die bestaat uit stikstof, waterstofatomen en koolstof. De chemische formule van adenine is C5H5N5. Een nucleotide wordt gemaakt wanneer een purine-achtige adenine wordt gekoppeld aan fosfaat en ribose.
DNA en RNA zijn opgebouwd uit vier stikstofbasen, waarbij adenine dient als de genetische code voor levende wezens. Adenine is een sleutelbestanddeel van adenosinetrifosfaat (ATP), dat energie aan cellen levert.
De fundamentele bouwstenen of kleine elementen vormen vaak de complexe structuren. De constructie van een huis omvat bijvoorbeeld bakstenen, ramen en deuren, die over het algemeen kleinere onderdelen zijn. Op een vergelijkbare manier zijn ook levende wezens opgebouwd uit moleculen die bestaan uit atomen en andere kleinere moleculen.
Als je bedenkt hoe adenine wordt gevormd, is adenine een essentieel en fundamenteel bouwingrediënt dat nodig is in het leven. De genetische code van alle biologische wezens zoals planten, mensen, schimmels en verschillende micro-organismen worden opgeslagen in DNA (deoxyribonucleïnezuur) en RNA (ribonucleïnezuur). Beide zuren bevatten adenine, wat helpt bij de stabilisatie van nucleïnezuur in moleculen.
Met betrekking tot de vraag hoe is adenine? gevormd weten we dat wanneer een purine, zoals adenine, wordt verbonden met fosfaat en ribose, er een nucleotide wordt gevormd. Adenine past in de nucleotidefamilie die bekend staat als de purines. De gefuseerde structuur van een purine combineert een zesledig stikstofcircuit met een vijfledige stikstofcirkel. Er is een ander type nucleotidegroep die bekend staat als de pyrimidinen. Deze bestaan uit één stikstofcirkel, dus de grootte van pyrimidinen is kleiner dan die van purines.
Gedetailleerde feiten:
Er werden verschillende experimenten gedaan om de adenineproductie te bestuderen.
Erwin Chargaff, een Oostenrijkse bioloog, leverde nog een belangrijk stuk DNA-structuurinformatie. Chargaff onderzocht de samenstelling van A-, T-, C- en G-basen in DNA van verschillende dieren.
Adenine werd in de vroege literatuur vitamine B4 genoemd. De reden hierachter was dat adenine in het lichaam wordt aangemaakt en het niet nodig was dat adenine via een dieet werd ingenomen. Maar later komen de feiten met betrekking tot het feit dat adenine een vitamine wordt genoemd niet overeen met de beschrijving die aan de vitamine wordt gegeven. Dus adenine is verwijderd uit de groep van vitamine B.
Hermann Emil Fischer was een van de eerste wetenschappers die onderzoek deed naar adenine. Hij ontdekte dat de twee vitamine B's, namelijk riboflavine en niacine, een chemische binding aangaan met adenine om respectievelijk de cofactoren nicotinamide adenine dinucleotide (NAD) en flavine adenine dinuleotide (FAD) te brengen.
In 1960 produceerde Oró adenine in zijn eerste experiment. De procedure omvat minder dan 1.0 M ammoniumcyanide (CH₄N₂). Adenine werd vervaardigd met een opbrengst van 0.5% door de mengsels van ammoniumcyanide gedurende vele dagen op te warmen op een temperatuur van 70 graden Celsius. Nadat het experiment was voltooid, abiotische productie van adenine van de HCN-polymerisatie is verschillende keren bereikt onder verschillende situaties. 20% adenine is de hoogste opbrengst die het resultaat was van de reactie tussen HCN en vloeibare ammoniak in een afgesloten buis.
In de wereld van vandaag is de meest populaire manier die in de industrie wordt gebruikt voor de productie van adenine een geavanceerde vorm van formamide methode:. Bij deze methode wordt het formamide ongeveer vijf uur in een afgesloten kolf verwarmd tot een temperatuur lager dan 120 graden Celsius om adenine als eindproduct te verkrijgen. Met behulp van fosforoxychloride (fosforylchloride) of fosforpentachloride, dat werkt als een zure katalysator, en zonlicht of ultraviolette omstandigheden, wordt de hoeveelheid respons aanzienlijk verhoogd.
Lees ook:
- Wordt adenine gebruikt bij DNA-replicatie
- Adenine versus cytosine
- Is adeninesuiker
- Adenine versus thymine
- Is adenine een pyrimidine
- Is adenine een nucleotide
Hallo, ik ben Milanckona Das en volg mijn M. Tech in Biotechnologie aan het Heritage Institute of Technology. Ik heb een unieke passie voor het onderzoeksveld. Ik werk in Lambdageeks als materiedeskundige in de biotechnologie.
LinkedIn profiellink-
Hallo medelezer,
We zijn een klein team bij Techiescience, dat hard werkt tussen de grote spelers. Als je het leuk vindt wat je ziet, deel dan onze inhoud op sociale media. Uw steun maakt een groot verschil. Bedankt!