Wat is hydrofobe staart: 7 feiten die u moet weten!

Hydrofobe staarten spelen een rudimentaire rol bij het beschermen van de interne componenten van een cel.

Hydrofobe staarten vormen een integraal onderdeel van de lipide dubbellaag. In dit artikel bespreken we "Wat zijn hydrofobe staart: 7 feiten die u moet weten!"

  • Dit zijn bestanddelen van celmembranen.
  • Deze zijn samengesteld uit verzadigde en onverzadigde vetzuren.
  • Deze zijn waterafstotend van aard.
  • Deze zijn niet-polair van aard.
  • Deze worden naar het binnenste van de cel geplaatst.
  • Deze bevinden zich tussen de poolkoppen van a celmembraan.
  • Deze maken deel uit van een fosfolipidemembraan.

Wat is een hydrofobe staart?

Een hydrofobe staart is een koolwaterstofketen die bestaat uit koolstof- en waterstofatomen. Het is een biologische keten.

Het is samengesteld uit watervrezende vetzuur ketens die de beweging van watermoleculen door het celmembraan beperken. Van moleculen die uit vetzuren bestaan, is bekend dat ze hydrofobe staarten hebben.

Hydrofobe staartstructuur

De hydrofobe staart bestaat uit verzadigde of onverzadigde vetzuren. Deze vetzuren zijn niet-polair van aard.

Niet-polaire hydrofobe staarten en polair hydrofiele koppen vormen de structuur van een celmembraan. In tegenstelling tot hydrofiele polaire koppen, hebben niet-polaire hydrofobe staarten geen affiniteit met watermoleculen. Naast vetzuren zijn fosforgroepen een essentiële entiteit van de hydrofobe staarten.

Waar zijn de hydrofobe staarten?

Hydrofobe staarten vormen een integraal onderdeel van het celmembraan.

Deze staarten tussen twee lagen hydrofiele koppen zijn een essentieel kenmerk van celmembranen. Deze zijn ook aanwezig in de zeep, waar deze staarten een sleutelrol spelen bij het ophopen van al het vuil en vet en daarmee het verwijderen ervan.

Hydrofobe staartfunctie

De hydrofobe staart in het celmembraan stoot water af en beschermt zo de interne componenten van een cel.

De locatie van deze staarten in een celmembraan regelt de binnenkomst van watermoleculen in de cel. Deze groepen zijn cruciaal voor het effectief functioneren van het celmembraan.

Is hydrofobe staart niet-polair?

Ja, hydrofobe staarten zijn niet-polair van aard.

Niet-polaire moleculen hebben geen affiniteit met watermoleculen en het is bekend dat ze watermoleculen afstoten.

Waarom is de hydrofobe staart niet-polair?

Hydrofobe staarten zijn niet-polair vanwege de aanwezigheid van vetzuren in hun structuur.

Elk biologisch molecuul dat uit vetzuren bestaat, is niet-polair van aard. Vetzuren hebben de neiging om watermoleculen af ​​te stoten.

Hebben celmembranen hydrofobe staarten?

Celmembranen, ook wel plasmamembranen genoemd, zijn essentieel voor de bescherming van een cel. Het beveiligt de interne organellen van een cel door een gesloten omgeving te bieden. Een cel moet de import en export van moleculen over zijn membraan regelen, waar hydrofobe staarten hun rol spelen.

Behalve hydrofobe staarten en hydrofiele koppen, bestaat een celmembraan ook uit verschillende eiwitten die zich op het oppervlak van het celmembraan kunnen bevinden; perifere eiwitten of geïntegreerd in het celmembraan; integrale eiwitten. Deze eiwitten zijn geconjugeerd met verschillende moleculen zoals suiker of lipiden.  

hydrofobe staart
Fosfolipide dubbellaag van Wikimedia

Perifere eiwitten op het celoppervlak zijn verantwoordelijk voor de interactie van een cel met zijn externe omgeving. De lipide dubbellaag van een celmembraan verschaft ook mechanische sterkte aan de cel.

Van plasma of celmembranen van alle cellen is bekend dat ze een aanzienlijk aandeel lipidemoleculen bevatten. Verschillende organismen hebben ook een beschermende laag buiten het plasmamembraan die de celwand.

Waar zijn de hydrofobe staarten van gemaakt?

Hydrofobe staarten bestaan ​​uit verzadigde of onverzadigde vetzuren.

Van deze staarten is ook bekend dat ze fosfaatgroepen in het celmembraan hebben.

Conclusie

Al met al kan worden geconcludeerd dat hydrofobe ketens een belangrijke rol spelen in de permeabiliteit van celmembranen door watermoleculen af ​​te weren en te voorkomen dat ze de cel binnendringen.

Lees ook: